Henrique van Putten (1977, Nijkerkerveen) woont en werkt in Gouda (NL). Ze heeft beeldhouwen gestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Contantijn Huygens’ te Kampen en is afgestudeerd in 1999. 

“Ik maak beelden van gemengde materialen, altijd met textiel als basis, en tekeningen met aquarel. Kenmerkend voor mijn werk is het verhalende en associatieve karakter en de opbouw uit figuratieve kleurrijke beeldelementen. Dierfiguren staan hierin centraal.”

“Mijn inspiratie haal ik uit mijn geloof in God, het leven om me heen en hoe ik als mens daarmee probeer om te gaan. In mijn poging me tot God en de mensen te verhouden staat het menselijk tekort, ‘La condition humaine’, centraal: de mens als een beperkt wezen. De onderwerpen die ik aansnijd in mijn werk gaan dan ook over angst voor elkaar, de onmogelijkheid samen te zijn, de dood, eenzaamheid, met als gevolg machteloosheid. Hierdoor ontstaat er ambivalentie. De gelijktijdigheid van hoop en het onvermijdelijk falen.”

“In het maken van de werken vertaal ik deze ideeën naar de buitenwereld toe door middel van dieren of fantasiecreaties die uitdrukking geven aan menselijke driften of hebbelijkheden. Het gebruik van deze dieren of fabelwezens geeft de oorspronkelijke zedenles iets vertederends en dragelijks.”

–

Henrique van Putten (1977, Nijkerkerveen) is a visual artist that lives and works in Gouda (the Netherlands). She studied sculpture at the art Acadamy ‘Hogeschool voor de Kunsten Contantijn Huygens’, Kampen and graduated in 1999. 

The sculptures of Henrique van Putten are made of mixed materials, always with textile at the base, and watercolor drawings. Her work typically tells a story with a strong associative character and is built up out of colourful sculptural elements. Animals play a significant role in her work.

Van Putten gets her inspiration from how she, as a human being, should relate to God as the source of hope, love and life. Her attempts to be in relationship with God human fallibility, “La condition humaine”, takes centre stage. Man is a finite being and is defined by his or her short comings. The different works portray the various aspects of this fallibility: fear of others, the impossibility of being together, death, loneliness and the subsequent impotence. This results in ambivalence. A simultaneous hope and inevitable failure.

When she makes these sculptures, she translates these ideas into fables. These fantasy creations come into being to portray human passions and mannerisms. Using these animals and fabulous beings makes these lessons in morality endearing and easier to accept. Her work functions like a classical drama: it mirrors humans in the form of these beings. This mirroring could work towards purification and in the end towards comfort.